Od 2010 roku pismo samorządu terytorialnego „Wspólnota’ prowadzi ranking zamożności Jednostek Samorządu Terytorialnego w Polsce, a od 2017 także wydatków inwestycyjnych samorządów. Gdy w rankingach odszukamy Trzebinię, dowiemy się, że jest gorzej niż źle.

Ranking dochodów per capita.

W pierwszym raporcie czasopismo zbadało zamożność samorządów. Do faktycznie osiągniętych przez samorząd dochodów, dodano skutki zmniejszenia stawek podatkowych, ulgi i zwolnienia w podatkach lokalnych, aby określić faktyczną zamożność samorządu, a nie efekty lokalnej polityki fiskalnej. Następnie, tak obliczone dochody samorządu, podzielono przez liczbę ludności je zamieszkującą. W ten sposób otrzymano ranking dochodów per capita (na osobę).

W latach 2010-2019 Trzebinia balansowała w drugiej setce najzamożniejszych gmin w Polsce. Od pozycji 113 w 2010 roku, 177 w roku 2017, do lokaty numer 142 w roku 2019. Od 2020 roku następuje załamanie – Trzebinia osiąga niepokojący wynik, plasujący ją na 239 pozycji. W roku następnym Trzebinia znów spada. Tym razem na miejsce 262. Rok 2022, w porównaniu do poprzedniej dekady to już katastrofa. Trzebinia zajmuje 385 lokatę z poziomem dochodów per capita równą 4186,21 złotych. To spadek o ponad 270 miejsc w stosunku do początków rankingu.

Dla porównania, w latach 2010-2022 Chrzanów zredukował swoją zamożność o 150 miejsc, Libiąż o 106 lokat, Alwernia spadła o 16 pozycji. Babice natomiast awansowały o 748 miejsc, wskakując do szóstej setki najzamożniejszych gmin, z miejsca 1208 zajętego w 2010 roku. W całym okresie badania powiat chrzanowski zdołał się utrzymać w trzeciej setce najbogatszych powiatów w Polsce. Sąsiednie Jaworzno zajęło pozycję 12, co jest najwyższym wynikiem od początków rankingu. Na przeciętnego Jaworznianina przypadało w 2022 roku 6459,55 złotych dochodów.

Liderzy inwestycji.

To zestawienie prezentuje aktywność inwestycyjną samorządów. To ona jest podstawą podejmowania przez mieszkańców decyzji wyborczych, gdy mieszkańcy oceniają jak zmieniło się ich miasto, ile powstało nowych dróg, kilometrów kanalizacji, parków, parkingów, ścieżek rowerowych, obiektów sportowych, czy jak poradzono sobie z „akcją zima”.

W latach 2017-2022 gmina Trzebinia w kategorii inwestycje wypadła z piątej setki na miejsce 575. W trzeciej setce 'liderów inwestycji” utrzymał się Chrzanów, Libiąż w czwartej setce, Alwernia w szóstej, a Babice znów awansowały o pół tysiąca lokat, z pozycji 1227 w roku 2017, na miejsce 774 w roku 2022.

Trzebinianie mają o czym myśleć.

Przyczyn tak złego wyniku Trzebini nietrudno szukać. Brak przemyślanych inwestycji, w długim terminie nie tylko oznacza brak nowych dochodów, ale i kolejne koszty dla gminnego skarbca.

Próżno w Trzebini szukać obiecanych obwodnic, które nie tylko redukują koszty związane ze zmarnowanym czasem w korkach, ale otwierając nowe tereny inwestycyjne stanowią impuls rozwoju miasta. Tę świadomość musiał mieć zaczynający kadencję w przełomowym 2019 roku Burmistrz Okoczuk, dla którego „południowa i zachodnia obwodnica” stanowiły oś zwycięskiej kampanii. Ostatecznie oddał tę inicjatywę w ręce schyłkującego rządu Prawa i Sprawiedliwości, a nowy rząd postawił na trzebińskiej obwodnicy przysłowiowy krzyżyk.

W gminie Trzebinia ciężko wskazać istotniejsze fragmenty nowych dróg gminnych, które otwierałyby tereny do zainwestowania. Analogicznie jest z obsługą istniejących osiedli i sołectw gminy, pozbawionych dostępu do podstawowych mediów jak kanalizacja sanitarna.

Oddanie kilkunastu mieszkań gminnych na osiedlu Gaj, nie jest potencjałem do przyciągnięcia nowych mieszkańców do Trzebini. Abstrahując od niezażegnanego kryzysu wizerunkowego gminy, z powodu górniczych zapadlisk. Poważniejsze inwestycje mieszkaniowe w Trzebini, w ciągu ostatnich lat to wyłącznie inicjatywa prywatna, która też zgłaszała swoje zastrzeżenia do współpracy, czy wręcz czuła się oszukana przez samorządowego partnera.

Jedyną znaczącą inwestycją jest rozpoczęta w 2023 roku inwestycja budowy Domu Spotkań, przy zbiegu ulic Krakowskiej i Ochronkowej. Mieszkańcy Trzebini na pytanie o budynek rozpatrują go w aspektach estetycznych – podoba się lub nie, jednak od strony efektywności, ciężko znaleźć okoliczności, w jakich inwestycja za 35 milionów złotych, miałaby w dłuższym okresie dla gminy stanowić istotną korzyść, zwracającą się inwestycję lub chociaż oszczędności.